سازندگان بازی‌های ویدیویی در توسعه‌ ی بازی‌ های میان‌ نسلی با مشکلات زیادی رو به رو هستند

ظاهراََ توسعه‌دهندگان بازی‌های ویدیویی با مشکلات بهینه کردن و توسعه‌ی عناوین نسل بعدی خود برای کنسول‌های نسل حاضر دست و پنجه نرم می‌کنند.

ما به آغاز نسل بعدی بازی‌های ویدیویی و عرضه‌ی کنسول‌های پلی‌ استیشن ۵ و ایکس‌ باکس سری ایکس نزدیک هستیم، کنسول‌هایی که شامل تکنولوژی‌های پیشرفته می‌شوند و قرار است تحولاتی را در صنعت بازی‌های ویدیویی به وجود آورند. مطمئناََ در حال حاضر آثار زیادی به طور اختصاصی برای این پلتفرم‌ها توسعه می‌یابند اما در این میان عناوینی نیز وجود دارند که به طور میان نسلی هم برای کنسول‌های نسل بعدی عرضه می‌شوند و هم در دسترس دارندگان پلی‌ استیشن ۴ و ایکس‌ باکس وان قرار خواهند گرفت.

به نظر می‌رسد اکثر سازندگان بازی‌های ویدیویی در مورد عناوین میان‌ نسلی با مشکلات عدیده‌ای رو به رو هستند چرا که به طور همزمان باید از تمامی قدرت‌ها و ویژگی‌های جدید کنسول‌های نسل نهم استفاده کنند و از طرفی بازی خود را به بهینه‌ترین شکل ممکن برروی سخت‌افزارهای قدیمی کنسول‌های نسل هشتم به اجرا در آورند. در حقیقت چندین سازنده این موضوع را تایید کرده‌اند که توسعه‌ی بازی برای هر دو نسل پروسه‌ای بسیار سخت و طاقت‌فرسا است.

اگرچه بسیاری از بازی‌بازان هنوز قصد خرید کنسول‌های نسل بعدی را ندارند و بابت تجربه‌ی برخی عناوین جدید مورد علاقه‌ی خود برروی کنسول‌های نسل هشتم خوشحال هستند اما باید بدانید که این موضوع باعث اعمال فشار بسیار زیادی برروی توسعه‌دهندگان می‌شود. به طور حتم استودیوهای مختلف به هیچ عنوان علاقه‌ای ندارند که برروی کنسول‌های ضعیف‌تر کار کنند چرا محدودیت‌های بی‌شماری را برای آن‌ها به وجود می‌آورد اما ناشرانی هستند که قصد ندارند بازار گسترده‌ی کنسول‌های نسل هشتمی را نادیده بگیرند.

آقای جال لینمن (John Linneman) از دیجیتال فاندری (Digital Foundry) روز گذشته در توییتی گفت:

یک موضوع عجیب که اخیراََ متوجه‌ی آن شده‌ام این است که جامعه‌ی بازی‌بازان نفرت عجیبی نسبت به انحصاری‌های نسل بعدی (عناوینی که در آغاز نسلی جدید برای کنسول‌های نسل قبلی عرضه نشوند) دارند و اگر شما بازی خود را تنها برای کنسول‌های نسل بعدی عرضه کنید، مخاطب شما را “ضد مشتری/مصرف‌کننده” خطاب می‌کند. در گذشته عملکرد چنین بود: Mario 64 برای Super NES عرضه نشد و این تصمیمی صحیح بود.

توییت آقای لینمن با واکنش بسیاری از سازندگان همراه بود که همگی صحبت‌های او را تایید کردند و از سختی‌های توسعه‌ی یک بازی برای دو نسل متفاوت از کنسول‌ها گفتند. بر اساس بیانیه‌های مختلف این توسعه‌دهندگان ساخت محتوا برای هر دو نسل نه تنها مشکلات محدودیت پردازشی و قدرتی ایجاد می‌کند بلکه در زمینه‌ی سازگاری نیز مسائل پیچیده‌ای را شامل می‌شود. بسیاری از استودیوها ابتدا برروی نسخه‌ی پلی‌ استیشن ۵ و ایکس‌ باکس سری ایکس پروژه‌ی خود کار می‌کنند و در زمان تست نسخه‌ی نسل حاضری مشکلات خود را نشان می‌دهند.

این واضح است که اگر قرار نبود بسیاری از بازی‌ها برای هر دو نسل عرضه شوند ما شاهد تاریخ انتشار بسیار نزدیک‌تری بودیم و همچنین مراحل پولیش و اصلاح نیز با دقت بیشتری انجام می‌شد. در هر حال، این شیوه از تولید و فشار‌های زیادی که از آن حاصل می‌شود الگویی برای کسب و کار و به حداکثر رساندن میزان فروش به حساب می‌آید. به طور حتم ناشران بزرگ و ابرشرکت‌ها تا زمانی که بازی‌بازان خواهان عناوین میان‌نسلی باشند، صدای بازی‌سازان را نخواهند شنید و اگر کیفیت اولویت اصلی بازی‌بازان باشد باید چنین رویکردی را از صنعت بازی‌های ویدیویی حذف کنیم.

از طرفی باید شرایط بازی‌بازان در سرتاسر جهان را در نظر بگیریم چرا که ممکن است خیلی از آن‌ها توانایی خرید کنسول‌های نسل بعدی را نداشته باشند و عمر بیشتری را برای کنسول‌های نسل هشتمی طلب کنند. با این حال آقای لینمن به این نکته اشاره کرد که رویکرد بازی‌های میان نسلی با نوآوری و پروسه‌ی حل مشکلات، پولیش و اصلاح در تناقض قرار دارد و اگر بازی‌بازان خواهان کیفیت اصلی نسل بعدی هستند باید بلافاصله کنسول‌های نسل حاضری را فراموش کنند.

نظر شما در این مورد چیست؟ آیا کنسول‌های نسل حاضر را باید هر چه سریع‌تر از چرخه حذف کرد تا به بهترین کیفیت ممکن دست پیدا کنیم؟