دلایل شکست Inside Xbox در نمایش جذابیت‌ های ایکس باکس سری ایکس

با توجه به اینکه کنسول‌های نسل بعد تا کنون سر و صدای خاصی نکرده‌اند، قول مایکروسافت جهت نشان دادن گیم‌ پلی نسل بعدی در اولین رویداد Inside Xbox هیجان زیادی را به وجود آورد. هر چند مایکروسافت به وضوح اعلام کرد که در این رویداد خبری از بازی‌های انحصاری نخواهد بود، اما هنوز هم بسیار علاقه داشتند که بتوانند تصویر نسل بعدی ایکس‌ باکس را ببینند. متاسفانه، Xbox 20/20 کیلومترها با آن چه که انتظار می‌رفت فاصله داشت و مایکروسافت حقیقتا در نشان دادن جذابیت‌‌های ایکس‌ باکس سری ایکس شکست خورد. در ادامه به صورت بی‌طرفانه، به بررسی دلایل این امر می‌پردازیم.

مهم است بدانید که اولین‌ها همیشه بیشترین تاثیر را برروی عموم مردم خواهند داشت. به یاد داشته باشید که نمایش Metal Gear Solid 2 برروی پلی‌استیشن ۲، برای میلیون‌ها نفر کافی بود تا کنسول خود را ارتقا دهند و خب، پلی‌استیشن ۲ تبدیل به پرفروش‌ترین کنسول تاریخ شد. یا Super Mario 64 برای ماه‌ها نینتندو ۶۴ را برروی دوش خود حمل کرد، چرا که آن قدر شگفت‌انگیز بود که به تنهایی نسل بعدی محسوب شود. حتی پلی‌استیشن ۴ با وجود نداشتن بازی‌های با کیفیت به هنگام عرضه، توانست با The Order 1886، Killzone Shadow Fall و Deep Down حداقل جلوه‌های بصری نسل بعدی را نشان‌مان دهد. هر چند آن بازی‌ها هیچ کدام به پتانسیل خود نرسیدند و Deep Down هم لغو شد، اما سونی موفق شد که ارزش کنسول‌ پلی‌ استیشن ۴ و پتانسیل‌های آن را به نمایش بگذارد.

به نظر می‌رسد که برای نسل نهم، مایکروسافت این اصل اساسی را از یاد برده است. در واقع سونی هم با Godfall نتوانست چندان هیاهویی به پا کند، اما تنها یک دموی فنی از Unreal Engine 5 که برروی پلی‌ استیشن ۵ اجرا شده بود، کافی بود تا دوباره ارزش‌ها و پتانسیل‌های این کنسول به ما یادآوری شود. در مقابل تا پیش از Inside Xbox، تمام چیزی که از سری ایکس دیده بودیم که تریلر CGI از Hellblade 2 بود. پس متوجه اهمیت این رویداد برای مایکروسافت می‌شوید. متاسفانه، حتی یکی از بازی‌های به نمایش در آمده در این رویداد، نتوانستند در حد یک بازی نسل بعدی ظاهر شوند و حتی بعید است که بسیاری بتوانند برروی همین نسل هشت هم به موفقیت چندانی برسند.

 

این مسئله‌ای هست که هر دو کنسول باید با آن دست و پنجه نرم کنند. اگر می‌خواهید که کنسول‌های نسبتا گران خود را در یک پاندمیک جهانی، بدترین شرایط اقتصادی و افسردگی بسیاری از افراد منتشر کنید، بهتر است بتوانید آن را برای خریداران احتمالی جذاب جلوه دهید. همانطور که از موفقیت سوئیچ در این چند ماه فهمیده‌ایم، اکثریت عموم حاضرند تا برای سرگرمی خود پول خرج کنند. حتی پلی‌استیشن ۴ و اکس‌باکس وان هم به فروش سال آخری خوبی رسیده‌اند. اما مسئله این است که همه از جذابیت پلی‌استیشن ۴، ایکس‌ باکس وان و نینتندو سوئیچ آگاه هستند. هر دو کنسول در حال حاضر بسیار ارزان‌تر از پلی‌ استیشن ۵ و ایکس‌ باکس سری ایکس هستند و مجموعه‌ی بزرگی از بازی‌های شاهکار در آن‌ها یافت می‌شود.

اما نسل بعدی کنسول‌ها، تنها قول قدرت و فناوری برتر را می‌دهند. این به خودی خود مسئله‌ی بدی نیست، اما کنسول‌هایی که توسط نینتندو تولید نشده‌اند، قیمت گران‌تر خود را با بازی‌های بهتر توجیه می‌کنند. این بازی‌های بهتر جایی است که اکس‌باکس سری اکس در نمایش آن‌ شکست خورده است. مسئله برای مایکروسافت بدتر است، چرا که با وجود مشخصات حقیقتا تحسین برانگیز سری ایکس و بازاریابی بسیار خوب آن‌ها که از غیاب سونی نهایت استفاده را کرده است، حالا با چنین نمایش ناامیدکننده‌ای میدان را برای سونی باز گذاشته‌اند و سونی فقط به یک رویداد ویژه نیاز دارد تا ورق را برگرداند. البته بیراه نیست که بگوییم همان نمایش دموی فنی Unreal Engine 5، هیجان بسیار بیشتری را در مقایسه با Inside Xbox به وجود آورد.

با این وجود این مایکروسافت بود که به ما قول اولین نمایش نسل بعدی را داد. آن‌ها در فضای مجازی حسابی هواداران خود را هیجان‌زده کردند و طوری رفتار کردند که این نمایش، قرار است به ما در عمل قدرت کنسول‌های بعدی را نشان دهد. طبعا تقصیر خود آن‌ها است که بسیاری توسط Inside Xbox ناامید شده‌اند. من مشکلی با بازی‌های به نمایش در آمده در این رویداد ندارم. در واقع، مطمئنم که بسیاری از آن‌ها بازی‌های خوبی خواهند بود و به شخصه منتظر تجربه‌ی Call of the Sea و Chorvs هستم. اما هیچ کدام از این بازی‌ها، خبر از نسل بعد نمی‌دهند. حال به مشکلی می‌رسیم که مخصوصا برای مایکروسافت وجود دارد.

مایکروسافت تایید کرده است که در آینده‌ی نزدیک، تمام بازی‌های آن‌ها قرار است بین نسلی باشد و برروی اکس‌باکس وان هم عرضه شود (البته توسعه‌دهندگان Third-Party می‌توانند به صورت انحصاری برای کنسول‌های نسل نهم بازی بسازند). با این وجود، تنها دلیل شما برای خریدن سری اکس، وضوح تصویر و نرخ فریم بالاتر بازی‌ها است. این تمام ارزشی است که سری اکس برای یک بازی‌باز معمولی دارد که البته ابدا بد نیست، اما همانطور که می‌دانید، اکس‌باکس وان اکس نتوانستید با وجود عملکرد برتر، به نینتندو سوئیچ و پلی‌استیشن ۴ برسد و بعید می‌دانم که عملکرد بهتر بسیاری را ترغیب به خرید کنسول نسل بعدی کند.

مشکل اصلی Inside Xbox این نبود که فقط برروی بازی‌های Third-Party تمرکز کرده بود، مشکل این بود که حداقل بازی‌های Third-Party با جلوه‌های بصری خیره‌کننده به نمایش در نیامدند. همانطور که می‌دانید، دموی فنی Unreal Engine 5 برروی پلی‌استیشن ۵ به نمایش در آمد، اما قطعا برروی اکس‌باکس سری اکس هم شاهد چنین کیفیتی خواهیم بود. متاسفانه، همین نمایش نسل بعدی کاری بود که مایکروسافت باید می‌کرد و نکرد. بازی‌های به نمایش در آمده در Inside Xbox تفاوتی با بازی‌های این نسل نداشتند. Assassin’s Creed Valhalla می‌توانست با یک تریلر گیم‌پلی واقعی که برروی سری اکس اجرا می‌شود، وضعیت نمایش را بسیار بهتر کند، اما یوبی‌سافت به دلایلی از این کار صرف نظر کرد.

بسیاری از بازی‌های Inside Xbox، عناوین مستقلی بودند. قطعا بسیاری از عناوین مستقل می‌توانند در حد و برتر از عناوین AAA ظاهر شوند، اما طبعا از نظر فنی، بسیاری از این بازی‌های خیره‌کننده نیستند و نمی‌توانند قدرت ایکس‌ باکس سری ایکس را به نمایش بگذارند. مایکروسافت اصرار داشته است که قدرت را ویژگی‌ اصلی سری ایکس جلوه دهد و از هر فرصتی برای گفتن عبارت “۱۲ ترافلاپس” استفاده می‌کند، پس طبعا نمی‌توان بازی‌های مستقل را نمایش مناسبی برای چنین کنسولی دانست. مایکروسافت حداقل می‌توانست که نسخه‌های نسل بعدی Cyberpunk 2077 یا Destiny 2 را به نمایش بگذارد تا ثابت کند که نسل بعد چقدر زیباتر به نظر می‌رسد، اما در عوض به بازی‌های جالب اما معمولی از نظر بصری بسنده کرد.

یکی از صحبت‌هایی که در این باره می‌شود، این است که پلی‌استیشن ۴ و نینتندو سوئیچ هم اصرار زیادی برروی عناوین مستقل داشتند. پس چرا وقتی پلی‌استیشن ۴ از چنین تاکتیکی استفاده می‌کند خوب است و برای ایکس‌ باکس این طور نیست؟ این سوال در نگاه اول منطقی به نظر می‌رسد، اما باید شرایط را هم در نظر گرفت. سونی در سال‌های اول پلی‌استیشن ۴، اصرار زیادی به نمایش بازی‌های مستقل داشت، اما همزمان آن‌ها را با عناوین انحصاری خیره‌کننده‌ای ترکیب می‌کرد. Killzone Shadowfall چندان بازی خوبی نبود، اما هنوز هم بسیار زیبا است و جلوه‌های بصری فوق‌العاده‌ای دارد. کمبود چنین چیزی شدیدا در نمایش Inside Xbox حس می‌شد.

سوئیچ هم در ابتدا اصرار زیادی برروی عناوین مستقل داشت، اما سوئیچ هرگز به دنبال نمایش قدرت نبود و قدرت را جذابیت اصلی کنسول خود نمی‌دانست. سوئیچ یک کنسول قابل حمل بود که می‌توانست به تلویزیون هم وصل شود و همین برای فروش آن کافی بود. سوئیچ به نوعی معادل پلی‌استیشن ۳ پرو از نظر قدرت بود. البته حتی سوئیچ هم در نمایش اولیه‌ی خود بازی‌هایی مانند Super Mario Odyssey و The Legend of Zelda: Breath of the Wild را داشت که بدون شک از بهترین‌های این دهه هستند. تمرکز سوئیچ برروی بازی‌های مستقل، در کنار عرضه‌ی شاهکارهایی مانند Super Mario Odyssey بود. مشکل مایکروسافت این است که جذابیت اصلی سری اکس را قدرت آن معرفی کرده است، اما در نمایش این قدرت شکست خورده است.

البته هر چند این نمایش بسیار ناامیدکننده بود، اما هنوز هم هیچ چیز در مورد نبرد نسل بعدی مشخص نیست. بله، میدان هم اکنون برای پلی‌استیشن ۵ بسیار بازتر است و آن‌ها تنها به یک نمایش ویژه نیاز دارند، اما Inside Xbox ابدا تکرار کابوس مایکروسافت با اکس‌باکس وان یا نینتندو با Wii U نیست. آسیبی که مایکروسافت با این نمایش به خود وارد کرده است، اندک است و شاید بزرگ‌ترین مشکل همان باز گذاشتن دست سونی باشد. حال آن‌ها فرصت دارند تا با نمایش بازی‌های First Party در ماه جولای، دوباره نظرها را به سوی خود جلب کنند. اما باز هم شاید این هستیم که مایکروسافت، هر چند این بار به صورت جزئی‌تر، کار را برای خود سخت‌تر می‌کند.

نظر شما چیست؟ آیا با این مقاله موافق بودید یا Inside Xbox را یک موفقیت می‌دانید؟ به نظر شما وضعیت نبرد کنسول‌های نسل بعدی در حال حاضر چگونه است؟ با ما در بخش نظرات به اشتراک بگذارید.

منیع : گیمفا